Rozdział XII

Przez cały dzień Grace starała się unikać Jerrego, nie miała zamiaru kolejny razy wysłuchiwać jego obelg. Nie rozumiała czemu tak się zachował, wydawało jej się, że coś między nimi zaiskrzyło, przecież ją uratował, a potem przenocował. Przez głowę przechodziły jej różne myśli. Być może w tedy tylko udawał? Tę opcje szybko jednak odrzuciła, przecież miał tyle okazji, gdy byli sami, a nic jej nie zrobił. Potem pomyślała, że może jej się wstydzi. Ona, zwykłą szara myszka, niczym się nie wyróżniająca, a on typ macho, niepokorny, a do tego każdy chciałby się z nim kolegować. Grace nie pasowała do niego, nie miała też zamiaru psuć jego reputacji.

Szła korytarzem, ze spuszczoną głową. Większość uczniów już dawno wyszła, ze szkoły mimo, że została jeszcze jedna lekcja. W pewnym momencie poczuła czyjś uścisk na swoim ramieniu i ktoś wciągnął ją do jakiegoś pokoju. Dopiero po paru minutach zorientowała się, że jest w pokoju na szczotki. Spojrzała na chłopaka, który ją tu przyprowadził, była pewna, że jest nim Jerry i nie myliła się. Wpatrywał się w nią kurczowo, ale nie potrafił nic wyczytać z jego spojrzenia. Stali, wpatrując się w siebie w ciszy już dłuższą chwilę. Grace, denerwowało jego milczenie, liczyła na jakieś przeprosiny, albo chociaż wyjaśnienie.

-Po co mnie tu przyprowadziłeś?- Skrzyżował ręce na piersi i starała się by jej głos brzmiał chłodno. Nadal nic nie mówił, przybliżył się tylko do niej jeszcze bardziej, chociaż i tak byli bardzo blisko siebie, gdyż pomieszczenie to nie należało do największych. Teraz ich ciała stykały się, czuła jego oddech na twarzy. –Nie mam zamiaru brać udziału w tych twoich gierkach- chciała odepchnąć go i dostać się do drzwi, ale złapał jej dłonie i trzymał je mocno. –Puść mnie- podniosła lekko głos.

-Nie krzycz- wreszcie odezwał się. Jego głos był jednocześnie stanowczy, ale i delikatny. Podziałało to na nią, bo zamilkłą i wpatrywała się w niego. –Jeśli chodzi to tę sytuację rano, to nie tak jak myślisz- ścisnął mocniej jej ręce, denerwował się.

-Nie chciałeś, żeby twoi kumple dowiedzieli się, że zadajesz się z kimś takim jak ja?

-Ok, to jest tak jak myślisz- popatrzył na nią lekko zdezorientowany. –Mogę to wyjaśnić- spojrzała na niego wyczekująco.- Ok, nie mogę i tak nie zrozumiesz.

-Spróbuj.

-Chciałem cię chronić- prychnęła głośno.

-Mogłeś wymyślić coś lepszego- spróbowała wyrwać się z jego uścisku, ale nie pozwolił jej na to. Spojrzała mu w oczy, zobaczyła w nich złość. Przyparł ją mocno do ściany, złapał jedną ręką jej twarz, tak patrzyła na niego.

-Nawet nie zdajesz sobie sprawy do czego oni mogą być zdolni. Nie mogą wiedzieć o naszej…- zawahał się, nie wiedząc jakiego słowa użyć by określić stosunki jakie ich łączą.

-Kłamiesz- była zmuszona patrzeć mu prosto w oczy, nie bała się jednak powiedzieć tego co myśli.- Lopez i ta nowa jakoś mogą afiszować się w całej szkole.

-Po pierwsze oni są parą- posmutniała lekko, gdy usłyszała te słowa, czyli Czarny nie patrzy na nią jak na dziewczynę. Dlaczego więc zadaję się z nią. – A po drugie Lopez nie narobił sobie tyle wrogów co ja- popatrzyła na niego pytająco.- Zdarza się, że dziewczyny są niewierne- Grace zauważyła, że jego uścisk zelżał, postanowiła to wykorzystać. Udało jej się wyswobodzić dłonie i odsunąć się od niego jak najdalej mogła, nadal jednak zasłaniał drzwi przed nią.

-Dziewczyna kumpla, tak nisko upadłeś?- Nie myślała nad tym co mówi, słowa same wypływały z jej ust.

-Nadal mnie takiego widzisz?- W jego głosie słyszała żal.- Zmieniłem się- znów znalazł się bardzo blisko niej- Zmieniłem się dla ciebie.

Jack nie planował tego co wydarzyło się dziś rano, dał ponieść się emocją. Wydarzenie to na szczęście nie ma wpływu na jego zamiary. Po trzeciej lekcji, wyszedł ze szkoły, nie informując nikogo, nie powiedział o tym nawet Kim. Wiedział, że będzie się na niego boczyć, uśmiechnął się na tę myśl. Już dawno nie przejmował się tym co myśli ktoś inny, teraz jednak było inaczej. Ciągle zastanawiał się co by Kim powiedziała na to co robi w danym momencie. Przeważnie dochodził do wniosku, że albo obraziłaby się na niego, albo zabiłaby go. W głowie pojawiał się obraz wściekłej dziewczyny, co wywoływało jednak uśmiech na jego twarzy. Często łapał się na tym, że gdy o niej myśli humor poprawiał mu się. Starał się jednak odgonić te myśli, nie ma takiej możliwości by mógł się w niej zakochać, nie może…

Chudy już czekał na niego w umówionym miejscu.

-Nie mam zbyt wiele czasu- zaczął od wejścia.- Orczyk już wie o twoim planie, jak przypuszczałeś chce cię wyprzedzić.

-Nic się nie zmienił- Jack pokręcił głową, z niedowierzania.

-Wie też o Kim i planuje zbliżyć się do niej- ręka Jacka zacisnęła się w pięść, zdenerwowała go ta informacja.- Spokojnie- Chudy zauważył to- nie dopuścimy do tego, dlatego też jutro rozpoczynamy główną akcję.

-Co?!- Wykrzyknął.- Nie jesteśmy jeszcze gotowi, Mózg potrzebuje…

-Gadałem z nim- przerwał mu- powiedział, że posiedzi całą noc i wszystko pozałatwia.

-To co ja mam robić?

-Nie spuszczaj oka z dziewczyny, a jutro wieczorem masz się trzymać dokładnie planu.

-A co jeśli jej się coś stanie?- Starał się by Chudy nie wyczuł jak naprawdę jest mocno zmartwiony.

-Nic się nie stanie- zaprzeczył natychmiast.- Myślisz, że narażałbym ją, czy narażałbym kogokolwiek?

-Chyba nie- Lopez mruknął cicho pod nosem.

-Nie możemy tego spieprzyć, rozumiesz?- Jack pokiwał twierdząco głową, ciągle jednak po głowie chodziła mu myśl, że nie wybaczy sobie jeśli jej się coś stanie. Przecież nie powinien się tym martwić, ona jest przecież tylko częścią planu, a Chudy na pewno nie pozwoli skrzywdzić niewinnego. Chłopak nie potrzebnie się tylko martwi, przecież mają doskonały plan. 

Rozdział kompletnie mi się nie podoba, trochę się zmusiłam do napisania. Jak już pisałam na twitterze przeszło mi zainteresowanie tym serialem, ale opowiadanie skończę:) Zostało jeszcze ok 5 rozdziałów. Pzdr i dziękuje za wszystkie komentarze, to dla Was piszę tu jeszcze:)