Rozdział VIII

Opowiedział jej całą historię o swojej siostrze, sam sobie się dziwił, że potrafił tak otworzyć się. Kimberly cały czas trzymała go za rękę i przytulała do siebie. Od śmierci Sophie unikał towarzystwa dziewczyn, był zajęty innymi sprawami, przede wszystkim planował zemstę na Orczyku. Miło było mieć, do kogo się przytulić i móc wyżalić się komuś.

-Jack, nie wiem, co mam powiedzieć- popatrzyła mu prosto w oczy.- Skłamie, jeśli powiem, że wiem, co czujesz, ale naprawdę staram się odnaleźć w twojej sytuacji by móc cię zrozumieć.- Chłopak przez dłuższą chwilę milczał.

Widział w jej oczach autentyczną troskę, naprawdę przejmowała się jego losem. Przez chwilę poczuł coś dziwnego, miał wyrzuty sumienia. On, Jack Anderson, nigdy nie czuł czegoś takiego, nigdy nie obchodziło go, co myślą i czują inne osoby, najważniejsze zawsze było by zrealizować planu zemsty. Jedno spojrzenie w jej niewinne, pełne szczerego uczucia oczy i chłopak czuł mętlik. Chcąc jak najszybciej pozbyć się tych wątpliwości zmienił temat.

-Nie rozmawiajmy już o tym dobrze?- Uśmiechnęła się lekko, pokiwała twierdząco głową i pogłaskała go po policzku.- Teraz twoja kolej- spojrzała na niego dziwnie.- Ja już wyznałem ci coś o sobie teraz ty.

Mimo, że Jack był pewien, że wie wszystko o dziewczynie z niecierpliwością wyczekiwał jej odpowiedzi. Zdał sobie sprawę, że chcę ją poznać jak najlepiej, pragnął wiedzieć o niej wszystko. Po kim odziedziczyła piękne magnetyzujące oczy, a po kim promienny uśmiech. Będąc w jej towarzystwie czas jakby zatrzymywał się, nie myślał o Orczyku i planie zemsty, najważniejsza stawała się ona, drobna, niepozorna blondynka. Uśmiechnął się lekko do niej, chcąc w ten sposób zachęcić do zwierzania się.

-Nie ma, o czym opowiadać, naprawdę- wyraźnie chciała uniknąć odpowiedzi- zwykła rodzina z dwójką dzieci. – Wzruszyła ramionami i spuściła wzrok.

Jack przypatrywał jej się uważnie, zastanawiał się, czy dopytywać ją dalej. Dokładnie wiedział, czym zajmuje się jej brat, ale chciał przekonać się, czy ona sama mu to wyzna, znając opinię, jakie krążą o nim.

-Dobra nie będę wypytywał dalej, jeśli nie chcesz o tym gadać- starał się by w jego głosie słychać było zrozumienie, musiał jej pokazać, że do niczego nie będzie jej zmuszał.

-Dzięki- uśmiechnęła się lekko.

Na dworze zrobiło się dość chłodno, Kim opatuliła się szczelnie, ale i to nie dawało zbyt wiele. Jack zauważył, że dziewczyna trzęsie się z zimna.

-Powinniśmy już wracać- jej oczy rozszerzyły się, widać było, że nie chce już rozstawać się z nim. –Kim, cała się trzęsiesz- objął ją opiekuńczo ramieniem i przysunął w swoją stronę. Oparła głowę o jego klatkę i objęła go mocno.

-Nie chcę jeszcze wracać- jej głos brzmiał jak głos małej dziewczynki, która próbuje w ten sposób przekonać rodziców by kupili jej jakąś zabawkę. Jack zaśmiał się cicho pod nosem.

-Co ja mam z tobą zrobić- westchnął teatralnie.- Wszystkie knajpy są już pozamykane, a ty zaraz zamarzniesz- pocałował ją w czubek głowy i jeszcze mocniej przyciągnął do siebie.

-Chce…- zawahała się przez moment. Oderwała się od jego ciepłego ciała i popatrzyła mu prosto w oczy.- Chce zobaczyć gdzie mieszkasz.- Wreszcie wydusiła z siebie i cała zaczerwieniła się.

Kim sama nie wierzyła, że zaproponowała to. Tak bardzo nie chciała się z nim rozstawać, tak bardzo chciała być blisko niego, że zdrowy rozsądek przestał działać. Plotła to co jej ślina przyniosła na język, nie myślała nad konsekwencjami, ufała Jackowi, nie bała się go. Po tym jak się przed nią tak otworzył była pewna, że on też musi coś do niej czuć, przecież żaden człowiek nie potrafi udawać takich emocji.

Jack patrzył dłuższą chwilę na nią z niedowierzaniem. Czy ona właśnie powiedziała, że chce iść z nim do jego domu, do jego pokoju, do jego łóżka? Chyba się zagalopował, ale hormony strasznie w nim buzowały. Jest godzina pierwsza w nocy, jakaś dziewczyna mówi mu, że chce iść do jego domu, to, co innego miał sobie pomyśleć. Ostatkiem sił zmusił się do racjonalnego myślenia.

-Wiesz to chyba nie jest dobry pomysł- Kim spuściła głowę, było jej głupio, a w dodatku czuła jakiś żal, że się nie zgodził.

-Tak masz rację, zapomnijmy o tym- wstała z ławki i odwróciła się do niego plecami, było jej tak strasznie wstyd. To Jack okazał się tym odpowiedzialniejszym, to on myślał racjonalnie, a ona zachowała się jak jakaś napalona nastolatka.

-Kim- usłyszała jego szept tuż przy swoim uchu. Stanął za nią i objął ją mocno, podbródek oparł na jej ramieniu.- Nawet nie masz pojęcia jak strasznie chciałbym, żebyś poszła ze mną, ale potem może stać się coś, czego będziesz żałować.  Odwróciła się powoli w jego stronę, położyła dłonie na jego policzkach i lekko uśmiechnęła się.

-Niczego nie żałuję, gdy jestem z tobą- zbliżyła swoje usta do jego i pocałowała go delikatnie.

Kim nie spodziewała się, że dom chłopaka będzie tak wyglądać. Duży, ogromny i urządzony tak przytulnie, oczekiwała zupełnie czegoś innego. Za wszelką cenę próbowała ukryć zdziwienie, by nie urazić go. Jack zauważył to, nie odezwał się jednak nic, tylko uśmiechnął lekko pod nosem.

Jego pokój wypełniony był pucharami za wygrane turnieje karate.

-Nie wiedziałam, że trenujesz- spojrzała na niego zaskoczona i usiadła na jego łóżku.

-Trenowałem- poprawił ją- rzuciłem dwa lata temu, gdy zmarła Sophie- mówiąc to powieka nie drgnęła mu ani przez moment. Nauczył się ukrywać swoje emocje.

-To, czym właściwie się teraz zajmujesz- tego pytania obawiał się najbardziej. Wiedział, że w końcu je zada, wiedział również, że już wie, co nieco o nim i nie może skłamać.

-Myślałem, że już wiesz, na pewno ktoś już ci powiedział coś tam o mnie.- Próbował uniknąć odpowiedzi na to pytanie, ale ona nie dawała za wygraną.

-Coś tam słyszałam, krążą różne plotki.

-Plotki, jakie plotki?- Chcąc zmienić temat, chwytał się każdego możliwego rozwiązania.

-No nie wiem, nie wiem- popatrzyła na niego, a na jej twarzy pojawił się figlarny uśmiech- niektórzy wspominali coś o twoim homoseksualizmie- przestała mówić i wyczekiwała na jego reakcję.

Twarz chłopaka zmieniała diametralnie kolor od bladego, po czerwony. Jego pięści zacisnęły się mocno, tak, że wyraźnie było widać wszystkie jego żyły. Oddychał głośno, chcąc w ten sposób uspokoić się, chociaż trochę.

-I co uwierzyłaś im?- Zaśmiała się cicho, wstała z łóżka i podeszła do niego.

-Nie wiem, przekonaj mnie jakoś- ich ciała stykały się ze sobą, nie poruszyła się nawet o milimetr czekając na jego ruch.

Jack wiedział, że prowokuje go, ale nie potrafił się jej oprzeć. Złapał ją stanowczo za szyję i przyciągnął w swoją stronę. Mocno wpijał się ustami w jej wargi, jego język, zaczął domagać się o wejście, więc rozchyliła lekko usta. Jej dłonie błądziły po jego klatce, aż w końcu dotarły do krańca T-shirtu. Pociągnęła go do góry, chłopak pomógł jej go zdjąć podnosząc ręce. Przez chwilę wpatrywała się jak zahipnotyzowana w umięśnioną klatkę, jego ciało było perfekcyjne. Jack widząc to uśmiechnął się pod nosem. Położyła dłoń na jego piersi, poczuła jak jego serce bije jak szalone.

Zszedł pocałunkami na jej szyje. Dziewczyna wiedziała, że pozostawi ślady, ale nie przejmowała się tym, było jej zbyt dobrze. Wplątała swoje dłonie w jego włosy i przyciskała jego głowę do swojej szyi. Była już bez bluzki, ręka Jacka powędrowała w stronę jej piersi. Gdy jej dotknął zamroziło ją przez moment, czuła się nie swojo, mimo, że dotykał ją przez materiał. Po chwili uczucie to zniknęło i poczuła jak robi jej się przyjemnie.

Powoli zmierzali w stronę łóżka, nie przestając się całować. Jego ręce błądziły po jej plecach, dochodząc aż do pośladków.  Położył się delikatnie na niej, przez chwilę patrzyli sobie głęboko w oczy.

-Jesteś pewna?- Spojrzał niepewnie na nią. Chwila, w której czekał na odpowiedź wydała mu się wiecznością.

-Chcę tego- jej głos był stanowczy i pewny siebie. Uśmiechnęła się i pocałowała go.

Rano, gdy Kim obudziła się, poczuła pod sobą jakąś twardą poduszkę. Nie otwierając oczu, zbadała ręką twardy element pod swoją głową. Gdy poczuła, że dotyka ludzkiej skóry momentalnie otworzyła oczy. Podniosła lekko głowę i oparła ją na dłoni. Jack leżał spokojnie, uśmiechając się przez sen. Nie mogła oderwać wzroku od niego. Pocałowała go najpierw w umięśnioną klatkę, potem w szyję, a na końcu w usta. Odwzajemnił jej pocałunek, nadal jednak miał zamknięte oczy.

-Ładnie to tak udawać, że się śpi?- Gdy wreszcie oderwali się od siebie, zadała mu pytanie. Zaśmiał się, wstał z łóżka i podniósł bokserki leżące na podłodze. Kim automatycznie zasłoniła oczy dłonią i sama szczelnie okryła się kołdrą.

-Naprawdę, Kim?- Jack zaśmiał się, założył bokserki, pochylił się nad nią i cmoknął ją w usta. –Przecież widziałaś mnie nago, a ja ciebie.

-To co innego-zaczerwieniła się.-Odwróć się, muszę się ubrać.- Jack pokręcił z niedowierzania głową, ale posłuchał jej.

-Ja zaraz będę musiał lecieć.

-Przecież dzisiaj sobota, nie ma szkoły- zdziwiła się.

- Mam kilka spraw do załatwienia.-Chciała wypytać go coś więcej, ale zamknął jej usta pocałunkiem. –Trafisz do wyjścia.- Bardziej stwierdził niż zapytał i szybko wyszedł z pokoju.

-Super- mruknęła pod nosem i z całej siły uderzyła pięścią w poduszkę. 

Rozdział miał być dłuższy, ale podzieliłam go na dwa, żeby móc szybciej dodać następny :p

Tak wiem, że dodaje strasznie długo, dla mnie jednak nie liczy się ilość odwiedzin czy komentarzy, tylko to czy Wam się podoba. Bee tu dodawać dopóki ostatni czytelnik tego opowiadania nie zniknie:)

Pozdrawiam ;)